Böyle yazasım geliyor. Gün gün mü yazıcam bilmiyorum. Bütün gün uyuyor olmasam günde en az iki kere yazarım eminim. Bütün gün uyudum. Uyandığımda iftara 10 dk vardı. Uyudum. Rahatladım. Daha iyiyim. Rüya gördüm, daha iyiyim. Kabus gördüm, hayır iyi değilim. Uyandım. Hiç iyi değilim. Yastığım ıslandı biraz, evet daha iyiyim. Yataktan indim ve bilgisarayı açtım. HİÇ İYİ DEĞİLİM. Ortak, seninle konuşmak iyi geliyor. Bir kaç diyalog gördüm, msn iletisi falan. Tamam etkilenmemiş olabilirsin. Ama hiçbir şey olmamış gibi.. Neyse, konuşamayacak kadar aptalım. Rahat bırakacağım seni, herkesi. Kimsenin başına kalmayacağım. Sanırım blog yazılarım okunuyor, teşekkürler. Moral bozsun diye yazmıyorum, içimi dökmek için yazıyorum. Her şey değersiz geliyor gözüme. Kimse insan değil. Kimse adam değil. Boş hissediyorum. Garipmişim. Her şeyi sahiplenmeye başladım, sahipsiz olduğumdan sanırım.

Boşluk.